Food is fashion en groen is it. Mijn voorspelling voor de wijn luidt dan ook: Vinho Verde wordt de hit van 2018. Is dat niet die zure goedkope wijn uit Portugal? Ooit ja, maar er is veel veranderd.

Lach maar, Linda McCartney werd eind jaren tachtig ook voor gek verklaard om haar spandoeken met ‘GO VEGGIE’ aan haar synthesizer, op toernee met Paul. Nu eten de topmodellen van dochter Stella waarschijnlijk niets anders meer dan vegan. Het kan verkeren.

Vinho Verde past perfect in het groene, magere plaatje. Weinig alcohol, heerlijk licht, beetje sprankelend, uit het koelere noordwesten van Portugal.

Ook ons drinkgedrag is modegevoelig. Als ijkpunt wordt daarbij vaak het tijdperk vóór en na de geboorte van de eerste Barista genomen. Er zijn kortstondige drinkhypes zoals scroppino en rooibosthee, en grotere bewegingen zoals de behoefte aan dranken met minder suiker en minder alcohol. In het algemeen mag je wel zeggen dat we de laatste twintig jaar bewuster omgaan met wat we in ons lijf stoppen.

“Als ijkpunt voor modedrankjes wordt vaak de geboorte van de eerste Barista genomen.”

In de wijnwereld loopt het allemaal niet zo’n vaart. Daar schuifelen nog steeds mannen met chokers en rode bandplooibroeken rond. Sigaartje erbij, dat gebit maakt toch niet meer uit. Maar ook daar staat Vinho Verde door de verbeterde kwaliteit in de afgelopen jaren in aanzien. Giechelend om mensen die niet weten dat de Noord-Portugese ‘groene wijn’ niet vernoemd is naar de kleur (er is ook rode Vinho Verde), maar naar de jeugdigheid van de druiven op het moment dat ze geplukt worden, hoor je ze gnuiven, ‘Haha, jij nog een glaasje, amice? Ach kom, hij heeft maar elf procent alcohol.’